به گزارش تیترصنعت، برخلاف پیش‌بینی‌ها، مصرف ذغال‌سنگ در سال‌های اخیر به بالاترین رکورد تاریخی خود رسیده و هیچ نشانه‌ای از رسیدن به نقطه اوج آن دیده نمی‌شود؛ وضعیتی که چالش‌های جدی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و تحقق اهداف کربن‌زدایی ایجاد کرده است.

 ذغال‌سنگ ارزان و فراوان است اما بیش از ۳۰ درصد از انتشار کربن صنعتی را به خود اختصاص داده است. باوجود توافق پاریس و وعده کاهش مصرف، کشورهای بزرگی چون چین و هند همچنان بر توسعه نیروگاه‌های ذغال‌سنگی اصرار دارند و سهم چین در نیروگاه‌های در دست احداث جهان به ۸۰ درصد می‌رسد.

 در حالی که هند برنامه رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۷۰ را دارد، نیاز به توسعه اقتصادی و برق‌رسانی باعث افزایش مصرف ذغال‌سنگ شده است. آمریکا نیز با سیاست‌هایی برای حمایت از صنعت ذغال‌سنگ، همچنان به این سوخت نگاه مثبتی دارد.

کارشناسان انرژی هشدار می‌دهند که با رشد سریع نیازهای انرژی جهانی، نه تنها منابع تجدیدپذیر بلکه نفت، برق هسته‌ای و ذغال‌سنگ همگی با افزایش تقاضا مواجه خواهند بود و انتقال کامل به انرژی‌های پاک به تعویق خواهد افتاد.

این واقعیت هشیارکننده، ضرورت بازنگری در سیاست‌های انرژی و تلاش‌های جهانی برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی را بیش از پیش برجسته می‌کند.