به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه ایران(سنا)، رویترز در گزارشی نوشت: شرکت‌های بزرگ انرژی مانند «انژی» فرانسه، «آر.دبلیو.ای» آلمان و «اِنل» ایتالیا، در تلاش‌اند تا از فرصت جهش تقاضای انرژی، که برخاسته از رشد هوش مصنوعی است، نهایت بهره را ببرند. راهبرد آن‌ها تبدیل محوطه‌های صنعتی قدیمی به مراکز داده و سپس انعقاد قراردادهای سودآور و بلندمدت برای تأمین برق این مراکز است. این رویکرد نه‌تنها هزینه‌های سنگین تعطیلی و برچیدن نیروگاه‌های ازکارافتاده را پوشش می‌دهد، بلکه پشتوانه‌ای مالی برای توسعه طرح‌های آینده انرژی تجدیدپذیر را نیز فراهم می‌آورد.
از سوی دیگر، شرکت‌های فناوری این سایت‌ها را مسیری میان‌بر برای دسترسی به اتصالات شبکه برق و تأسیسات خنک‌کننده آبی می‌دانند؛ ۲ زیرساخت حیاتی که تأمین آن‌ها به بزرگ‌ترین گلوگاه‌های صنعت هوش مصنوعی تبدیل شده است.
«بابی هالیس»، معاون بخش انرژی «مایکروسافت»، در این باره می‌گوید: «در این سایت‌ها، تمام قطعات پازل، از جمله زیرساخت آب و امکان بازیابی حرارت، در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.»
«لیندسی مک‌کوید»، مدیر انرژی «آمازون» در منطقه اروپا، خاورمیانه و آفریقا، نیز پیش‌بینی می‌کند فرآیندهای صدور مجوز برای احداث مراکز داده در این سایت‌های آماده، بسیار سریع‌تر از حالت معمول پیش خواهد رفت.
به گفته او، شرکت‌های نیروگاهی می‌توانند زمین را اجاره دهند یا خود رأسا این مراکز را احداث کرده و با انعقاد قراردادهای بلندمدت فروش برق، آن‌ها را راهبری کنند.
«سایمون استنتون»، رئیس بخش مشارکت‌ها در «آر.دبلیو.ای»، تأکید می‌کند این معاملات، فراتر از فروش زمین‌های بایر هستند و فرصتی برای خلق درآمدهای پایدار با حاشیه سود بالا فراهم می‌کنند.
او می‌افزاید: «موضوع اصلی، ایجاد یک رابطه تجاری بلندمدت است که ریسک سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی را کاهش داده و آن‌ها را تضمین می‌کند.»
بر اساس داده‌های سازمان غیردولتی “Beyond Fossil Fuels”، انتظار می‌رود اکثر ۱۵۳ نیروگاه زغال‌سنگ سخت و لیگنیت فعال در اتحادیه اروپا و بریتانیا، برای تحقق اهداف اقلیمی تا سال ۲۰۳۸ تعطیل شوند. این نیروگاه‌ها به ۱۹۰ نیروگاهی می‌پیوندند که از سال ۲۰۰۵ تاکنون از مدار خارج شده‌اند.
جریان‌های درآمدی نوین
جذابیت اقتصادی این قراردادها برای شرکت‌های نیروگاهی انکارناپذیر است، زیرا انعقاد یک قرارداد بلندمدت تأمین برق، تضمینی برای تأمین مالی پروژه‌های تجدیدپذیر آینده آن‌ها خواهد بود.
به گفته «گرگوری لوبورگ»، از مدیران اپراتور فرانسوی مراکز داده «او.وی.اچ»، شرکت‌های فناوری حاضرند برای تأمین برق پاک و کم‌کربن، تا ۲۰ یورو به ازای هر مگاوات‌ساعت «اضافه‌بهای انرژی پاک» بپردازند.
با توجه به این‌که نیاز برقی یک مرکز داده می‌تواند از چند صد مگاوات تا بیش از یک گیگاوات متغیر باشد، این مبلغ اضافی (علاوه بر قیمت پایه بازار) می‌تواند ارزش یک قرارداد بلندمدت را بر اساس محاسبات «رویترز» به صدها میلیون یا حتی میلیاردها یورو برساند.
یکی از راهکارهای بلندمدت که مفهومی نوظهور به شمار می‌رود، ساخت یک «پارک انرژی» است که در آن، مرکز داده مستقیم به یک پروژه انرژی تجدیدپذیر جدید متصل شده و تنها در مواقع اضطراری از شبکه سراسری برق استفاده می‌کند.
در این میان، شرکت «انژی» فرانسه قصد دارد ظرفیت انرژی تجدیدپذیر خود را تا سال ۲۰۳۰ دو برابر کرده و به ۴۶ گیگاوات برساند. «سباستین آربولا»، مدیر کسب‌وکار مراکز داده این شرکت، اعلام کرد که این گروه ۴۰ سایت را در سراسر جهان، عمدتاً در اروپا، شناسایی کرده و در حال بازاریابی آن‌ها به توسعه‌دهندگان مراکز داده است. شرکت‌های دیگری چون «ای.دی.پی» پرتغال، «ای.دی.اف» و «انل» نیز استراتژی مشابهی را در پیش گرفته‌اند.
«مایکل کروز»، از شرکای شرکت مشاوره «آرتور دی. لیتل»، این رویکرد را «تنوع‌بخشی به مدل کسب‌وکار» توصیف کرده و می‌گوید شرکت‌های نیروگاهی در حال خلق نوع جدیدی از تجارت و جریان‌های درآمدی تازه هستند.
سرعت، مزیت کلیدی شرکت‌های فناوری
تأخیر در اتصال به شبکه برق در اروپا گاه بیش از یک دهه به طول می‌انجامد، در حالی که نیروگاه‌های تغییر کاربری‌یافته، دسترسی فوری به برق و آب را ممکن می‌سازند. «هالیس» از «مایکروسافت» می‌گوید: «این فرصتی استثنایی برای حرکت بسیار سریع‌تر است.»
داده‌های «گروه تحقیقاتی سینرژی» نیز نشان می‌دهد که ظرفیت مراکز داده در اروپا به دلیل همین تأخیرها، از ایالات متحده و آسیا عقب مانده است.
«تام گلاور»، فعال در حوزه معاملات مراکز داده در شرکت «جی.ال.ال»، از کار بر روی چندین پروژه تغییر کاربری خبر داد که شامل یک مرکز داده ۲.۵ گیگاواتی در یک نیروگاه سابق زغال‌سنگ در آلمان و چهار سایت در بریتانیا برای یک مشتری بزرگ فناوری است.
بر همین اساس، شرکت بریتانیایی «درکس» نیز به دنبال شریکی برای توسعه بخش‌های بلااستفاده از سایت قدیمی خود در «یورک‌شر» است. این شرکت یک قرارداد «پشت کنتور» را پیشنهاد می‌دهد که در آن، برق مرکز داده مستقیم از نیروگاه تأمین می‌شود.
«سام هانتینگتون»، مدیر تحقیقات در «اس‌اندپی گلوبال»، معتقد است: شرکت‌های فناوری برای به دست آوردن سهم در بازاری که به‌سرعت در حال رشد است، حاضرند برای پروژه‌هایی که زودتر به بهره‌برداری می‌رسند، هزینه بیش‌تری بپردازند. او نتیجه می‌گیرد: «سرعت دسترسی به برق»، عبارتی است که این روزها مدام به گوش ما می‌رسد.
نظرات کاربران