به گزارش فاطمه باقری خبرنگار پایگاه خبری تیترصنعت، ناترازی انرژی در ایران به معنای عدم تعادل بین تولید و مصرف انرژی است که به دلایل متعددی رخ داده است. یکی از عوامل اصلی، فرسودگی زیرساخت‌های تولید و توزیع انرژی و عدم سرمایه‌گذاری کافی در این حوزه است. برای مثال، نیروگاه‌های حرارتی کشور با راندمان پایین حدود ۳۶ درصد فعالیت می‌کنند، در حالی که استاندارد جهانی بیش از ۶۰ درصد است. این موضوع منجر به هدررفت قابل‌توجهی در تولید برق می‌شود.

علاوه بر این، تلفات شبکه انتقال برق در ایران بالای ۱۰ درصد است، در حالی که این رقم در دنیا کمتر از ۵ درصد است؛ اگر میزان تلفات به همین حدود برسد، ۴ هزار مگاوات صرفه‌جویی خواهیم داشت.

در زمینه گاز طبیعی، با وجود اینکه ایران سومین تولیدکننده بزرگ گاز در جهان است، کمبود گاز طبیعی برای تأمین سوخت نیروگاه‌ها در فصول سرد سال منجر به ناترازی در تولید برق می‌شود.

از سوی دیگر، اتحادیه اروپا به دنبال کاهش وابستگی خود به واردات انرژی، به ویژه از روسیه، است. در سال‌های اخیر، این اتحادیه پروژه‌هایی مانند «پیوندهای انرژی پایدار در آسیای مرکزی» (SECCA) را راه‌اندازی کرده است تا منابع تأمین انرژی خود را متنوع کند.

همچنین، اتحادیه اروپا در تلاش است تا با تمرکز بر خرید اروپایی و کاهش وابستگی به چین و ایالات متحده، استقلال انرژی خود را تقویت کند.

با این حال، وابستگی اتحادیه اروپا به واردات نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی در سال ۲۰۲۲ به بالاترین حد خود یعنی ۹۷.۷ درصد رسید که نشان‌دهنده افزایش قابل توجهی نسبت به سال قبل بود.

در این راستا، اتحادیه اروپا تفاهم‌نامه‌ها و پروژه‌های متعددی را برای تأمین انرژی و کاهش وابستگی به منابع خاص به اجرا درآورده است. این اقدامات شامل توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، بهبود بهره‌وری انرژی و تنوع‌بخشی به منابع تأمین انرژی است.